Sprzęt ratowniczy / wyposażenie dla Ratownictwa Medycznego

Obok długiej listy sprzętu, warto podkreślić najważniejsze czynniki bezpiecznego działania Ratowników medycznych

Bezpieczeństwo ratownika jest kluczowym zagadnieniem – nie tylko z uwagi na powodzenie danej akcji ratowniczej. Trzeba na to spojrzeć szerzej, z perspektywy kolejnych dni, miesięcy, lat pracy. Ważne jest nie tylko aby unikać urazów, ale też chorób przewlekłych, nadwyrężania kręgosłupa, stawów lub innych części ciała.

Do tego dochodzą czynniki humanitarne – rodzina, utrzymanie się, osiągnięcie szczęścia.

Z tych powodów bezpieczeństwo powinno stać na piedestale wartości wyznawanych przez ratowników, a osoby zajmujące się zaopatrzeniem powinny ułatwić im zadanie.

Zebraliśmy tu najważniejsze rady i wytyczne, które przyjdą z pomocą osobom mniej zaprawionym.

Metody zachowania aseptyki są ważnym działem, w którym nie powinno się pomijać żadnego elementu. Przede wszystkim należy zabezpieczyć się przed zakażeniami. Nie należy bagatelizować gruźlicy, WZW B, WZB C oraz rzadziej spotykanego HIV.

• Odzież ochronna jest kluczowym elementem zabezpieczenia ratownika.

• Zdarzają się przypadki obfitych krwotoków, otwartych złamań, czy urazów, w których istnieje duże ryzyko kontaktu z krwią poszkodowanego. Oprócz zwykłych rękawiczek mogą być potrzebne rękawice z przedłużonym mankietem lub pogrubionymi ściankami.
• W trudnych sytuacjach nie zaszkodzi ubranie dwóch par rękawic – w praktyce nie jest to często stosowane, bo ogranicza czucie i zajmuje czas. W przypadku zanieczyszczenia pierwszej pary rękawiczek zawsze możemy je wymienić – choć dobra praktyka mówi, by wymieniać od razu wszystkie rękawiczki.
• Strój ochronny powinien być dobrze dopięty – nawet w upalne dni do niektórych akcji ratunkowych warto włożyć długi rękaw.
• Buty są krytycznie ważne dla ratownika – muszą być odporne na przebicia zarówno podeszwy jak i boków poszycia. W lecie dobrze wyposażyć się w buty chroniące przed ciepłem. W 30 stopniach na słońcu asfalt nagrzewa się do 50 stopni.
• W niektórych sytuacjach ratownik powinien korzystać z maseczki oraz okularów ochronnych (przezroczystych).

• Wykorzystanie środków i sprzętu zgodnie z zasadami higieny
• Do utrzymania poziomu higieny w pracy ratowników przyczynia się dobrze zorganizowana apteczka. Nie tylko przyspiesza ona działanie, ale też pozwala utrzymać pakiety i środki w nienaruszonym stanie, zachowując sterylność.
• Warto przećwiczyć na sucho wyjmowanie potrzebnych sprzętów z apteczki, szybkie jej pakowanie. Treningi na sucho (podobnie jak w wojsku) pozwalają ocenić na ile ułożenie będzie dopasowane do działania.
• Zważając na zróżnicowane warunki pracy ratowników medycznych należy najpierw zabezpieczyć otoczenie (środowisko, ruch uliczny, osoby postronne, ew. inne zagrożenia), a następnie przejść do działania medycznego.

Praca ratowników poddana jest rozmaitym wyzwaniom i z tego powodu wymaga stałego podnoszenia kwalifikacji.

Pomagają w tym nie tylko szkolenia, ale też analiza pracy/sytuacji. To drugie zagadnienie jest stałym procesem pozwalającym poznać słabe punkty działania oddziału ratownictwa medycznego i z czasem je poprawiać. Ustawiczna ocena działania nie powinna skupiać się wyłącznie na indywidualnym sprawdzaniu ratowników (co może podnosić ich stres, który także jest szkodliwym czynnikiem).

Jedną z polecanych metodologii jest filozofia Kaizen. Nie zależy nam tu by być trendy, bo wiele firm na zachodzie chwali się tym, że w swoim sposobie działania wykorzystują „filozofię”. Bądźmy bardziej pragmatyczni i skorzystamy jedynie ze sposobu działania. Kaizen polega na poprawianiu różnych aspektów naszego życia na bieżąco.

Codziennie poprawiamy drobny element naszego działania, co spowoduje, że za rok będziemy wyjadaczami.

Plusem tej metody jest stosunkowo łatwa przyswajalność zmian, zgodnie z zasadą, że łatwiej jest zaakceptować jedną małą zmianę, niż przyjąć nowy system działania.

Sami Państwo wiecie, jak trudno jest niektórym osobom przestawiać swoje nawyki.

Ponadto należy zwrócić uwagę na mechanizmy działania jednostki na różnych etapach pracy i współpracy z innymi jednostkami. Więcej na ten temat piszą m.in. Grzegorz Cira i Marcin Mikos. Zobacz tekst

Zdarzenia niepożądane – czyli gorący temat pracy w ratownictwie

Na temat zdarzeń niepożądanych stworzone już nie jedno porządne opracowanie.

Nie chcemy tutaj omawiać wszystkich zagadnień prawnych.

Skupimy się na konkretach, które można w miarę szybko przyswoić.

Standardowa procedura radzenia sobie z zdarzeniami niepożądanymi w ratownictwie medycznym wygląda następująco: 

• przewidywanie zdarzenia
• burza mózgów
• plan działania
• przygotowanie sprzętu
• optymalizacja sprzętu pod kątem innych zadań i wymagań (np. wagi, pojemności, braku miejsca w karetce/apteczce), a także względem koniecznych wydatków
• przećwiczenie przykładowego zdarzenia na sucho
• ćwiczenie drobnych elementów działania zwiększających wydajność jednostki, zespołu oraz komunikacji z innymi jednostkami

Pamiętajmy że wiele zdarzeń niepożądanych, da się przewidzieć i na tej podstawie można unikać ich najgorszych konsekwencji.

Badania z 2010 roku wskazują że w Polsce jest to około 7,6% wszystkich hospitalizacji.

Warto też podkreślić, że pojęcie zdarzenia niepożądanego używa się aby nie przepisywać winy konkretnej osobie, ale podkreślić błąd na poziomie organizacji i koordynacji.

Nie chodzi też o 100% wyeliminowanie błędów, ale chociaż częściowe ich naprawienie. W ramach możliwości.

Najczęstszym zdarzeniem niepożądanym są zakażenia, zarówno pacjentów i jak i personelu medycznego, w tym ratowników.

Nie ukrywamy, prawdopodobieństwo występowania zakażeń  jest wysokie, szczególnie trudnych warunkach pracy, ptaki z trudnym dostępem, i ograniczonym czasem działania.

Kluczowymi czynnikami, które trzeba mieć na uwadze są:

• prawidłowa dezynfekcja rąk
• zachowanie zasad aseptyki
• ochrona chorych przed wychłodzeniem
• unikanie niejałowego wkłucia
• unikanie zabrudzenia rurki intubacyjnej
• zabezpieczenie podłoża wokół poszkodowanego

Innymi często poruszanymi zdarzeniami niepożądanymi są te związane z nieprawidłowym użyciem sprzętu i aparatury medycznej.

Przykłady są raczej ogólne i wiążą się głównie z wadliwością sprzętu, zużycie technicznym, albo uszkodzeniami. Niekiedy zdarza się że sprzęt zakupiony u różnych producentów, albo tak zwane tanie zamienniki nie są kompatybilne z innymi częściami.

Poruszając zagadnienie pracy zespołowej, dobrze jest przećwiczyć niektóre elementy działania, szczególnie w nowo powstałych jednostkach lub przy rotacji ratowników.

Ważne jest przypisanie osób do konkretnych zadań - może zaoszczędzić cenne sekundy i wskazać jednoznacznie osobę, która podejmie się danej czynności. Nawet trening prostych schematów często pozwala dużo sprawniej i przeprowadzić akcję.

W dodatku trudne do zniesienia są same warunki pracy, które znamy z codzienności ratowników.

W jednym z badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych (bez komentarza pozostawimy sytuację kraju rodzimym), ratownicy medyczni bardzo często skarżyli się na:

• Zbyt duże obciążenie pracą,
• Brak motywacji i stosunkowo niskie wynagrodzenie,
• Przestarzały lub niekompletne procedury,
• Brak szkoleń, a szczególnie szkoleń z obsługi nowego sprzętu

W dodatku pojawiają się takie czynniki jak:

• Nieumiejętność przekazywania feedbacku - informacji zwrotnej lub zwracania uwagi na błędy. Co jest często powiązane ze stażem pracy,
• Łącząc czynniki wskazane na początku listy, dochodzi tutaj nieodpowiednie wsparcie ze strony bardziej doświadczonych kolegów.