Bandaż adhezyjny a kohezyjny

Bandaż adhezyjny, a kohezyjny - na czym polega różnica. Lista bandaży

Adhezja to klejenie, czyli bandaże, plastry lub opatrunki adhezyjne mają warstwę klejącą i przyklejają się do skóry (czasem w nazwie zawierają adhesive). Inaczej można powiedzieć, że są to opatrunki klejące.

Innym zagadnieniem są opatrunki bez warstwy przylepnej. Tutaj rozróżniamy opatrunki / plastry / bandaże przywierające i kohezyjne.

Opatrunki przywierające nie mają warstwy przylepnej (kleju), lecz z uwagi na swoje właściwości przywierają do skóry i dobrze na niej się trzymają. Mogą też przywierać na zasadzie połączenia się z wysiękiem z rany lub pod wpływem nawilżenia.

Bandaże kohezyjne również nie zawierają kleju. To bandaże które łączą się wyłącznie z sobą, na zasadzie specjalnych mikrowłókien. Bandaż kohezyjny oferuje mocne łączenie, jest elastyczny i dobrze przylega. Dzięki kohezji nie ma potrzeby zapinania bandaża lub wiązania go. Jest bardzo dobry do opatrywania opatrunków pierwotnych. Zobacz więcej szczegółowych informacji w tekście bandaż kohezyjny.

Gdzie kupić bandaże kohezyjne Mollelast Haft

Warto też wspomnieć, że w języku potocznym te pojęcia mogą się zacierać. I tak słowa "przylepne" mówimy na opatrunki przywierające, albo bandaże kohezyjne. Nie jest to do końca poprawne, ale zwykle użytkownicy są świadomi różnic.

Na marginesie chcemy też podkreślić, że nie spotkaliśmy się z bandażami ahdezyjnymi, po prostu nie ma czegoś takiego jak bandaż przylepny - jest raczej kohezyjny, samoszczepiający się ze swoją tkaniną, a nie ze skórą.

Zobacz bandaż kohezyjny

Więcej informacji na temat adhezji i innych metod przywierania

W leczeniu ran stosuje się różnego rodzaju metody przywierania opatrunku do skóry. Wynika to m.in.:

z konieczności leczniczej,
dobrej izolacji przeciwdrobnoustrojowej,
specyfiki rany,
z uwagi na ruchome miejsce ciała lub trudne do zaopatrzenia,
wrażliwość skóry na substancje klejące,
i inne.

Przyklejanie opatrunków może niekiedy odparzać skórę pacjenta, a zrywanie kleju jest niekiedy bolesne. Ma to szczególne znaczenie u dzieci oraz u osób z wrażliwą skórą, a także osób osłabionych. W miarę możliwości stosuje się tam opatrunki nieprzylepne zabezpieczone opatrunkiem wtórnym - np. przywierającym, albo kohezyjnym.

Innym razem klejenie jest wskazane, na przykład jeżeli wymaga absolutnie szczelnego i stabilnego łączenia.

Przede wszystkim, zastosowanie klejenia w opatrunkach wynika raczej z metod produkcyjnych - często z uwagi na specyfikę materiału opatrunkowego. Po prostu nie wszystkie materiały współgrają z przywieraniem. A także nie zawsze jest ono wymagane. Istnieje szerokie grono opatrunków nieprzylepnych i najprostszym sposobem stworzenia wersji przylepnej jest dodanie obrzeża z warstwą kleju.

Zagadnienia leczenia ran opisujemy szerzej w naszych publikacjach: